بذر هویج سیاه Pusa Asita Carrot Seeds

هویج سیاه دسته ای از سبزیجات با ریشه خوراکی و گیاهی دو لپه ای متعلق به خانواده چتریان می باشد. هویج سیاه گیاهی باریک، دراز و دارای پوستی نازک و به رنگ کاملا سیاه است. هویج سیاه از جمله بذرهایی می باشد که سریع الرشد هستند و اکثرا در مناطق آسیایی کاشته و مورد استفاده قرار می گیرد. برگ های روی غده زیرزمینی هویج سیاه شبیه به برگ جعفری است.

 

هویج سیاه که در اصطلاح به آن Daucus carota subsp sativus گفته می شود؛ به دلیل تغییر در غلظت ترکیبات این نوع از گیاهان به این رنگ تولید می گردد. در حقیقت این تفاوت رنگ را می توان این گونه توجیه نمود که هویج های با رنگ تیره همانند هویج سیاه و هویج بنفش دارای غلظت بالایی از آنتوسیانین ها هستند. در حالی که هویج های با رنگ روشن نظیر هوج زرد و هویج نارنجی دارای سطح بالایی از بتاکاروتن می باشند.

 

هویج سیاه دارای طعم متفاوتی از هویج نارنجی بوده و میزان شیرینی آن در مقایسه با انواع دیگر هویج بیشتر می باشد. مصرف هویج سیاه با پوست دارای فواید بسیار زیاد دارویی و درمانی بوده و می توان از آن هم در پخت و پز و هم در تهیه انواع سالاد استفاده نمود. 

 

از جمله خواص دارویی هویج سیاه می توان به موارد زیر اشاره نمود : 

هویج سیاه از جمله گیاهان فصل خنک و خشک می باشد که امکان کشت آن در دو فصل بهار و پاییز وجود دارد. در مناطق نیمکره شمالی بهترین زمان کشت بعد از رفع سرمای زمستانه (فصل بهار) بوده و زمان مناسب کاشت آن در مناطق نیمکره جنوبی فصل پاییز و زمستان است. 

باید در نظر داشت که کاشت این محصول در هوای نسبتا گرم موجب کاهش کیفیت محصول تولیدی و تلخ شدن قسمت خوراکی و از همه مهمتر کم رنگ شدن هویج می گردد.

بستر کشت هویج می تواند در مکانی با نور کامل یا جزئی باشد. هرچند قرارگیری بستر کشت در تابش آفتاب کامل به رشد مناسب آن کمک می نماید، اما هویج می تواند در مکان سایه دار نیز کاشته و رشد مناسبی داشته باشد.

به طور کلی می توان اظهار داشت که خاک های لوم شنی و یا خاک های آلی فاقد کلوخ یا سنگ با زهکشی مناسب، بهترین بستر برای پرورش گیاهی با ریشه های صاف و راست می باشند. نکته قابل توجه دیگر برای رشد ایده آل ریشه گیاه، توجه به میزان فشردگی خاک می باشد. در صورت فشردگی بیش از حد خاک، ریشه به صورت مخروطی رشد کرده و نرم بودن زیاد خاک منجر به تولید هویج سیاه نازک و بلند می گردد. 

هویج سیاه از جمله گیاهان حساس به رطوبت بخصوص در فصل رشد می باشد و خاک بستر آن باید به صورت منظم آبیاری گردد. البته باید به این نکته توجه داشت که آبیاری بیش از حد گیاه منجر به کم رنگ شدن ریشه می گردد. آبیاری گیاه هویج باید به صورت روزانه و به جای شلنگ باید صورت آرام و فواره ای صورت گیرد.

 

هویج سیاه به دو روش خطی و دستپاش قابل کشت می باشد. روش دستپاش در سطوح کم مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به اینکه بذر هویج سیاه بسیار ریز می باشد، برای جلوگیری از پراکنده شدن آن در هنگام پاشیدن، پیشنهاد می شود که مقدار بذر لازم را با 3 برابر خاک نرم و خشک مخلوط نمایید و سپس آن را در بستر مورد نظر بپاشید. در صورت کشت خطی نیز بهتر است قبل از کاشت (در فصل پاییز) ابتدا زمین را شخم زده و سپس خاک باغچه را به عمق 15 الی 20 سانتی متر با کود حیوانی پوسیده ترکیب کرده و زمین را صاف کنید. سپس در فصل فروردین کرت هایی با فاصله حدود 25 الی 35 سانتی متر از هم ایجاد کرده و بوته ها را با فاصله 5 الی 10 سانتی متر در عمق نیم الی یک سانتی متری خاک بکارید. در صورت ایده آل بودن شرایط کشت، 75 الی 95 روز بعد از کاشت بذر می توانید نسبت به برداشت آنها اقدام نمایید.

گلدان متناسب با سلیقه و دکوراسیون منزل خود انتخاب نمایید. 

گلدان را با خاک مناسب و سبک پر نمایید.

یک روز قبل از کاشت بذرها، خاک را به خوبی آبیاری نمایید تا مرطوب شود.

بذرها را با فاصله 5 سانتی متر از هم و در عمق یک سانتی متری خاک قرار دهید. 

جوانه زنی بذرها 2 الی 3 هفته به طول می انجامد.

تا زمان جوانه زنی گیاه را هر روز از طریق آبپاش آبیاری نمایید.

هرچند وقت یکبار با کاهش تاج هویج به ایجاد فضای کافی برای رشد و گسترش ریشه های آن کمک نمایید.  

با پژمرده شدن برگ های بیرونی و ریختن برگ های داخلی نسبت به برداشت محصول خود اقدام نمایید. (حدود 2 الی 3 ماه بعد از کاشت)

تا زمان مصرف، از شستن آنها خودداری نمایید.

میزان بذر مصرفی از هویج سیاه در هر مترمربع زمین حدود نیم الی یک گرم می باشد.